در مورد باربری ها چه می دانید؟

باربری چیست؟

کارگاهی است که فعالیت اصلی آن حمل کالا در داخل شهرها و یا ازطریق جاده های بین شهری است. طبق مقررات، متقاضیان تاسیس شرکتهای حمل و نقل کالا برای اخذ مجوز فعالیت خود باید مالک تعدادی کامیون باشند، شرکتهای حمل و نقل کالا، شرکتهایی ( شخصیت های حقوقی) هستند که معمولا به صورت سهامی خاص و عام، تعاونی و … در اداره ثبت اسناد و املاک به ثبت رسیده و مجوز حمل و نقل کالا را از سازمان راهداری و حمل و نقل جاده ای دریافت می کنند. یکی از الزامات اساسی برای دریافت مجوز فعالیت، مالکیت تعدادی مشخصی ناوگان باری میباشد که معمولا شرکتها بخشی از ناوگان مورد نیاز خود را نیز بصورت استیجاری تامین می کنند اما اغلب با صاحبان کامیون ها به صورت موردی کار می کنند. این شرکتها مالک تعدادی کامیون هستند، بدیهی است که بارهای خوب و دارای مزیت در درجه اول به آنان اختصاص می یابد، و اگر تقاضای حمل باری اضافه آمد از سایر ناوگان استفاده می شود که این کار معمولا از طریق پایانه های بار و اخیرا از طریق اپلیکیشن ها و کانالهای اعلام بار صورت می گیرد.

شرکتهایی که به تعداد زیادی ناوگان نیاز دارند گاهی طی قراردادهایی با راننده به همراه ناوگان برای مدت مشخصی  به عنوان همکار آن شرکت همکاری می نماید و در این صورت، رانندگان هیچ حق انتخابی در بار و مسیرها ندارند، یعنی هر باری که شرکت به آن ناوگان اعلام کند باید حمل نماید.

طبق قوانین حمل و نقل کالا در اغلب کشورهای جهان، مسئولیت حسن انجام کار حمل و نقل مستقیما بر عهده شرکت می باشد و بدین ترتیب شرکت پاسخگوی تمام مشکلات احتمالی اعم از تاخیر در رسیدن کالا به مقصد، هرگونه خرابی و آسیب دیدگی به کالا، دزدی و مفقود شدن تمام یا بخشی از کالا و … شناخته میشود. “تعهدات متصدیان حمل و نقل اعم از این که از راه خشکی یا آب و هوا باشد، برای حفاظت و نگهداری کالایی که به آنها سپرده میشود همان است که برای امانت داران مقرر است. بنابراین در صورت تفریط یا تعدی مسئول تلف یا ضایع شدن کالایی خواهد بود که برای حمل به آنها داده میشود و این مسئولیت از تاریخ تحویل کالا به آنان خواهد بود” (ماده ۵۱۶ – قانون مدنی ایران). دولت و مدیران و صاحبان شرکتهای حمل و نقل معتقدند: “همان طور که مسئولیت حمل کالا کاملا متوجه شرکت است، باید اختیار اختصاص بار به رانندگان و انتخاب کامیونها نیز بر عهده شرکت باشد و در مواردی که مشکلی در حمل بار پیش می آید (مثلا دزدی یا آسیب دیدگی کالا) شرکتها همیشه معترض این قضیه هستند که اگر کامیون را بجای پایانه بار عمومی خود شرکت از میان شرکا و رانندگان قابل اعتماد خود انتخاب نماید چنین مشکلاتی پیش می آمد.

یکی از روشهای متداول برای سپردن حمل کالای تولیدی کارخانه ها به شرکتهای حمل و نقل این است که شرکت فروشنده یا تولید کننده کالا که کارفرما نام دارد به روشهای متداولی مانند مناقصه و … حمل کلیه کارهای مخصوص یک پروژه و یا کلیه بارهای با یک مشخصه و یا بارهای مربوط به یک مبدأ و یک مقصد مشخص و یا ترکیبی از موارد فوق را طی قراردادی در مدت مشخص به یک شرکت واگذار می نماید، این شرکت ملزم است که طبق قرارداد، هزینه را از کارفرما دریافت نمایند و سپس بر طبق روشهای خود با راننده تسویه حساب نماید در واقع راننده و ناوگان به عنوان شرکای عملیاتی شرکت هستند.

معمولا اکثر این شرکتها در پایانه مستقر هستند و یا در پایانه ها شعبه یا دفتر نمایندگی دارند. درآمد این شرکتها از محل دریافت کمیسیون است که از صاحب بار یا معمولا از رانندگان دریافت می شود که اگر از راننده دریافت شود در واقع راننده در مقصد آن مبلغ را بعلاوه کرایه خود از گیرنده بار وصول می کند. این مبلغ بین ۱۰ الی ۱۵ ٪ از کرایه حمل کالا است که البته ۴% آن متعلق به سازمان راهداری و حمل و نقل جاده ای است و براساس صورتحساب بارنامه های صادر شده به حساب آنها واریز می گردد.

حق العمل، کمیسیون و کارمزد

در شرکتهای باربری، درصدی از کل مبلغ کرایه ی بار وسایل نقلیه ی متعلق به دیگران که در اختیار این شرکتها بوده و برای آنها کارکردهاند، تحت عنوان حق کمیسیون، حق العمل و یا کارمزد، بابت جبران خدمات ارائه شده توسط این شرکتها برداشت میشود. در واقع، دریافتی شرکتهای باربری بابت حق کمیسیون شامل دریافتی این شرکتها از وسایل نقلیه متعلق به دیگران است که در اختیار این شرکتها بوده و برای آن ها کار کردهاند. همچنین پرداختی شرکتهای باربری بابت حق کمیسیون، شامل پرداختی این شرکت ها بابت حق کمیسیون وسایل نقلیه متعلق به آنها است که در کارگاههای دیگر کار کرده اند.

هزینه های ﺷﺮﮐﺖﻫﺎ و ﻣﺆﺳﺴﺎت ﺑﺎرﺑﺮی: ۱۳۸۸و ۱۳۹۱   (ﻣﯿﻠﯿﻮن رﯾﺎل)

ﺷﺮح	ﮐﻞ	ﻣﺘﻮﺳﻂ	ﺳﻬﻢ
ﻫﺮﮐﺎرﮔﺎه	(درﺻﺪ)
۱۳۸۸در واﺳﻄﻪ ﻣﺼﺎرف ﺟﻤﻊ	۱۶۸۴۳۰۲	۲۸۷	۱۰۰
۱۳۹۱در واﺳﻄﻪ ﻣﺼﺎرف ﺟﻤﻊ	۲۳۷۰۱۵۷	۴۵۵	۱۰۰
ﻧﻮﺷﺖ اﻓﺰار، ﮐﺎﻏﺬ و ﻓﺮمﻫﺎی ﭼﺎﭘﯽ، ﻟﻮازم ﺑﺴﺘﻪﺑﻨﺪی و روزﻧﺎﻣﻪ	۱۵۸۲۵۵	۳۰	۶/۷
آب و ﺑﺮق و گاز ﻃﺒﯿﻌﯽ	۲۲۰۲۳۲	۴۲	۹/۳
سایر ﺳﻮﺧﺖﻫﺎ	۲۵۱۷۶۳	۴۸	۱۰/۶
ﻫﺰﯾﻨﻪﻫﺎی ﻣﺨﺎﺑﺮاﺗﯽ و ﭘﺴﺘﯽ	۱۸۹۵۹۲	۳۶	۸
ﻫﺰﯾﻨﻪﻫﺎی ﺣﻤﻞو ﻧﻘﻞ و ﮐﻤﯿﺴﯿﻮن و ﮐﺎرﻣﺰد ﭘﺮداﺧﺘﯽ	۱۶۰۸۵۵	۳۱	۶/۸
اﺟﺎره ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن	۲۸۵۰۵۹	۵۵	۱۲
ﺑﯿﻤﻪﻫﺎی ﺗﺠﺎری	۲۹۷۲۲۸	۵۷	۱۲/۵
ﺗﻌﻤﯿﺮات ﺟﺰﺋﯽ  اﻣﻮال  ﺳﺮﻣﺎﯾﻪای	۳۵۳۷۴۷	۶۸	۱۴/۹
ﻫﺰﯾﻨﻪﻫﺎی آﺑﺪارﺧﺎﻧﻪ، ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ و ﺗﺸﺮﯾﻔﺎت	۱۱۰۶۵۱	۲۱	۴/۷
ﺳﺎﯾﺮ	۳۴۲۷۷۴	۶۶	۱۴/۵

منبع: مرکز آمار ایران

آئین نامه تأسیس و فعالیت شرکت های حمل ونقل داخلی کالا

آئین نامه تأسیس و فعالیت شرکت های حمل ونقل داخلی کالا در سال ۱۳۷۷ در ۱۹ ماده تنظیم شده و به تصویب رسیده است. ماده یک این آئین نامه به تعاریف و کلیات اختصاص دارد . به نظر می رسد در اولین گام، این آیین نامه در بخش تعاریف که بسیار مهم نیز می باشد در خصوص تعریف قرارداد وابستگی به ذکر یک جمله که ” تنظیم چارچوب همکاری مالک وسیله نقلیه با شرکت در قالب قرارداد وابستگی انجام می گیرد “ بسنده شده است و راجع به نحوه و شرایط این قرارداد صحبتی به عمل نیامده است.

 در این آیین نامه، شهرستان های کشور به ۴ دسته تقسیم شده اند و هر شرکتی که بخواهد در زمینه حمل ونقل بین شهری کالا فعالیت کند، برحسب این که در کدام شهرستان واقع است، می بایست امکانات مختلفی از جمله وسایل نقلیه ملکی و تحت پوشش و پایانه اختصاصی به سازمان راهداری و حمل ونقل جاده ای معرفی کند.

 همچنین در این آئین نامه برای هر شرکت یک حوزه فعالیت تعریف شده است و هر شرکت مجاز است تنها در شهرستان خود به فعالیت اشتغال داشته و برای فعالیت و صدور بارنامه در سایر شهرها از سازمان راهداری و حمل ونقل جاده ای مجوز شعبه دریافت کند. البته بعضی از بارها مانند بارهای خطرناک، فرآورده های نفتی، بارهای سنگین و فوق سنگین(ترافیکی) از این رویه مستثنی بوده و شرکت های حمل و نقل برای جابه جایی این محمولات در سایر شهرستان ها نیاز به اخذ مجوز شعبه ندارند البته حوزه فعالیت شرکتهای حمل و نقل داخلی کالا طی بخشنامه شماره ۹۷۳۷/۷۱  مورخ  1384/2/12 اصلاح و توسعه یافته است. بحث حوزه فعالیت از عمده مسایل این آیین نامه است. البته شرکتها می تواند پس از گذشت یک سال از شروع فعالیت خود و رعایت برخی موارد نظیر نداشتن تخلف و نظر مثبت انجمن صنفی کارفرمای مربوطه پیرامون عملکرد یک ساله شرکت نسبت به تاسیس شعبه با اخذ مجوز از سازمان اقدام نماید. 

مدیرعامل شرکت حمل ونقل می بایست دارای شرایطی باشد که می توان آنها را در سه قسمت تقسیم بندی کرد:

۱- صلاحیت اجتماعی (تابعیت ایران، متدین به یکی از ادیان رسمی کشور، داشتن حداقل ۲۵ سال، داشتن گواهی پایان خدمت سربازی یا معافیت دائم)

 -2 صلاحیت اخلاقی (عدم اعتیاد به مواد مخدر، عدم سوء پیشینه، احراز صلاحیت فردی براساس آیین نامه اداره اماکن ۱ عمومی نیروی انتظامی)

 -3 صلاحیت تخصصی (داشتن مدارک تحصیلی و سوابق تجربی برحسب شهرستان محل فعالیت)

 البته اعضای هیئت مدیره نیز می بایست شرایط اجتماعی و اخلاقی مذکور را نیز داشته باشند . صلاحیت تخصصی مدیرعامل نیز به گونه ای است ک ه مدیرعامل می بایست حداقل دارای دیپلم باشد و هرچه تحصیلات وی کمتر باشد، می بایست تجربه کاری بیشتری در زمینه حمل ونقل داشته باشد . برخی از کارشناسان اعتقاد دارند در بخش صلاحیت مدیرعامل، آئین نامه می بایست جدی تر باشد و البته برخی از کارشناسان نیز این بخش از آئین نامه را گویا دانسته و مشکلات موجود در این قسمت را بیشتر ناشی از عدم اجرا یا نظارت می دانند.

 درخصوص وسایل نقلیه، آئین نامه موجود شرکت ها را موظف به داشتن وسایل نقلیه ملکی و تحت پوشش کرده است. تعداد این وسایل از ۶ وسیله ملکی و ۳۰ وسیله تحت پوشش در شهرهای درجه یک تا ۱ وسیله ملکی و ۱۰ وسیله ۳ تن / تحت پوشش در شهرهای درجه چهار متغیر است . سن وسایل می بایست کمتر از ۱۰ سال و ظرفیت آن ها بیشتر از ۵ باشد. تجربه نشان داده است که این محدودیت ها نتوانسته است شرکت ها را به سمت کامیون دار شدن سوق دهد . علل این مسئله در قسمت های بعدی گزارش به تفصیل مورد بحث قرار گرفته است.

 این آئین نامه شرایطی نیز برای پایانه معرفی شده برای فعالیت های شرکت قرار داده است. پایانه شرکت می تواند به صورت ملکی یا استیجاری باشد و در صورت استیجاری بودن، مدت آن می بایست حداقل ۵ سال باشد. پایانه شرکت می بایست دارای تسهیلاتی نظیر توقفگاه، دفتر کار، سالن استراحت، نمازخانه، انبار و محوطه سرویس باشد و برای هریک از این تسهیلات مطابق با درجه بندی شهرستان محل فعالیت شرکت، حداقل متراژ هایی تعیین شده است . همچنین محل معرفی شده می بایست با ضوابط ترافیکی، انتظامی، بهداشتی و زیست محیطی انطباق داشته باشد و گواهی های لازم را از مراجع ذیربط کسب کند.

 تأسیسات و تجهیزات ارائه شده توسط شرکت از سوی نماینده سازمان راهداری و حمل و نقل جاده ای به منظور انطباق با ضوابط و مقررات مورد بررسی کارشناسی قرار می گیرد و پس از اطمینان از همه شرایط، قبل از صدور پروانه فعالیت برای شرکت، سازمان مجوز فعالیت ۶ ماهه صادر می کند و درصورت رضایت از عملکرد ۶ ماهه شرکت، پروانه فعالیت شرکت که به مدت ۲ سال اعتبار دارد صادر می شود . این پروانه در صورتی که شرکت تخلفی نداشته باشد و انجمن صنفی نیز نظر مساعدی درباره آن داشته باشد تمدید می شود . در این قسمت نظارت کمی روی شرکت ها وجود دارد . چرا که در برخی موارد شرایط احراز شده در هنگام تأسیس در طول بهره برداری از بین می رود اما سازمان از این مسئله بی اطلاع می ماند.

امتیاز دهی به شرکتهای حمل و نقل

با توجه به تعداد بسیار شرکت های حمل و نقل در کشور حدود ۴۰۰۰ شرکت حمل و نقل داخلی و ۷۰۰ شرکت حمل و نقل بین المللی که برخی از آنها دارای سابقه زیاد اما برخی تازه تاسیس هستند، لازم است چارچوبی مناسب برای انتخاب شریک حمل و نقلی فارغ از صنعتی که در آن فعال هستند داشته باشیم.

 انتخاب یک شرکت حمل و نقل تخصصی و با کیفیت باعث می شود تولید کننده یا بازرکان بتواند بر امور اصلی خود تمرکز نماید و کارهای جانبی وقت و هزینه آنها را نگیرد.

انواع شرکتهای حمل و نقل

۱. حمل و نقل بین المللی

۲. حمل و نقل داخلی سراسری

۳. حمل و نقل استانی

۴. حمل و نقل درون شهری

۵. حمل و نقل بارهای خاص و ترافیکی

۶. حمل و نقل دارو 

۷. حمل و نقل اسباب و اثاثیه منزل

۸. حمل و نقل مواد فاسد شدنی

عوامل مهم در انتخاب باربری و شرکت حمل و نقل به چند گروه زیر تقسیم می شوند:

۱. ویژگی های آماری شرکت از جمله قدمت، اندازه و غیره

۲. ویژگی های رفتاری و شخصیتی از جمله فرهنگ، رفتار پرسنل و مدیران و غیره

۳. ویژگی های عملکردی از دیدگاه مشتریان و صنعت لجستیک

در میان برخی دسته بندی ها مواردی دیگری وجود دارد از جمله:  نحوه گزارش دهی، قیمت دهی آنلاین، ارائه اعتبار مالی، زمان تحویل کالا، هماهنگی بخش های مختلف شرکت حمل و نقل با یکدیگر و اشتراک به موقع اطلاعات با هم.

به صورت عمومی و نه به تفکیک صنعت، فاکتور های زیرا می توان برای انتخاب شرکت مورد نظر پیشنهاد نمود:

۱. قدمت

۲. قیمت

۳. عمکلرد به موقع (وقت شناسی)

۴. خدمات به مشتری

۵. دقت و صحت اسناد

۶. ردگیری و رهگیری بار

۷. قابلیت اطمینان

۸. نحوه رفتار پرسنل و مسئولین

۹. انتقال اطلاعات صحیح و به موقع

شاخصهای کیفیتی باربری و شرکتهای حمل و نقل  (امتیازدهی به شرکت های حمل و نقل) 

۱. زمان بندی تامین کامیون   

۲. زمان بندی انجام عملیات حمل و حضور در مقصد

۳. رفتار راننده استخدام شده در مبدا و مقصد

۴. مسئولیت پذیری

۵. نرخ کرایه حمل

۶. تطابق مندرجات بارنامه با توافق صورت گرفته

۷. ثبت درست مشخصات بیمه مسئولیت مدنی شرکت حمل و نقل

۸. درجه کاربرد IT و نرم افزارهای اتوماسیون حمل و نقل

موسسه های باربری یا شرکت های حمل و نقل بار جاده ای

در حال حاضر ۴ هزار موسسه باربری یا شرکت حمل و نقل کالا در کشور وجود دارد. این شرکتها در طول سال برای حمل ۶۰۰ میلیون تن کالا ۳۰ میلیون بارنامه صادر  می کنند. متوسط جمع کرایه حمل سالانه کالا با بارنامه  تقریبا  برابر با ۹۰ هزار میلیارد تومان می باشد. شرکت های حمل و نقل بابت صدور هر بارنامه حدود ۸ درصد از کرایه حمل را بابت خدماتی که ارائه می دهند برداشت می نمایند لذا سهم شرکتهای حمل و نقل بابت صدور بارنامه، ۸ درصد مبلغ یاد شده یعنی ۷۲۰۰ میلیارد تومان در سال است. 

بر اساس مقررات شرکت هایی که مجوز صدور بارنامه دارند می بایست بر حسب محل فعالیت بین ۱۰ تا ۲۰ کامیون ملکی در اختیار داشته باشند. متوسط اشتغال هر شرکت حمل و نقل بر اساس اطلاعات مرکز آمار ۴ نفر می باشد. منافع رانندگان در کار کردن با شرکتهای بزرگ حمل و نقل است چرا که با تقویت شرکتهای بزرگ امکان برنامه ریزی برای ایجاد امکانات مناسب برای رانندگان در مبادی و مقاصد و ایجاد اقامتگاه  در مناطق مختلف برای رانندگان فراهم می گردد همچنین امکان دو سربار کردن و توسعه ترانزیت و حمل و نقل بین المللی  و کاهش کرایه حمل فراهم می شود.

سازمان حمل و نقل جاده ای و شرکتهای حمل و نقل بزرگ می بایست در جهت حل مشکلات فوق و ترسیم راهکارهای لازم همکاری و هماهنگی بیشتر داشته باشند   موانع را شناسایی و برای حل آنها راهکارهای علمی و قابل اجرا ارائه نمایند.

کمیسیون شرکتهای حمل و نقل چقدر است؟

 کارمزد یا کمیسیون شرکتهای حمل و نقل وجهی است که شرکتها و مؤسسات حمل و نقل کالا بابت صدور بارنامه از مبلغ کل کرایه مندرج در بارنامه از راننده دریافت میدارند. درصد کارمزد شرکتها و مؤسسات حمل و نقل براساس بند ۱ مصوبه یکصد و شصت و ششمین جلسه شورای عالی ترابری کشور و اصلاحات بعدی آن تبیین و ابلاغ میگردد. 

در حال حاضر کارمزد شرکتها در پایانه های عمومی %۸ کل کرایه و در خارج پایانه های عمومی %۱۰ برای خرده بار ۱۵ % و سیمان %۶ میباشد.

 سوال: چرا میزان کمیسیون شرکتها و مؤسسات حمل و نقل بیرون از پایانه های عمومی بیش از شرکتها و مؤسسات فعال در داخل پایانه های مذکور می باشد؟

 پاسخ: شاید یکی از دلایل قانونگذار میزان سرمایه گذاری شرکتها و مؤسسات حمل و نقل میباشد، شرکتها و مؤسسات حمل و نقل در خارج پایانه با سرمایه گذاری در مستحدثات و پارکینگ اختصاصی و… آورده بیشتری نسبت به شرکتها و مؤسسات فعال در داخل پایانه دارند چراکه این شرکتها از امکانات موجود پایانه مانند پارکینگ استفاده می کنند همچنین موضوع نحوه بازاریابی نیز از دلایل دیگر در تفاوت کمیسیون آنها می باشد (تفاوت کمیسیون شرکتهای فعال در حمل سیمان و سایر شرکتها.)

	جمع	قبل از ۱۳۶۰	۱۳۶۰ تا ۱۳۶۴	۱۳۶۵ تا ۱۳۶۹	۱۳۷۰ تا ۱۳۷۴	۱۳۷۵ تا ۱۳۷۹	۱۳۸۰ و بعد از آن	اظهار نشده
کل کشور	۵۲۵۵	۵۷۸	۲۲۹	۴۰۳	۱۵۷۵	۱۶۵۵	۷۸۲	۳۳
آذربایجان شرقی	۳۹۹	۳۳	۲۱	۲۷	۱۰۵	۱۳۶	۷۵	۱
آذربایجان غربی	۱۷۹	۲۱	۶	۹	۱۲	۹۶	۳۶	۰
اردبیل	۷۴	۱	۲	۱۰	۳۳	۲۸	۰	۰
اصفهان	۵۴۳	۳۷	۶	۵۱	۱۵۲	۱۹۶	۱۰۰	۰
ایلام	۲۶	۲	۰	۱	۱۲	۵	۶	۰
بوشهر	۴۸	۴	۲	۶	۲۸	۴	۴	۰
تهران	۱۲۵۲	۲۹۶	۶۱	۱۱۲	۲۵۱	۴۱۱	۱۲۰	۱
چهارمحال و بختیاری	۳۳	۰	۳	۵	۲۰	۰	۵	۰
خراسان	۵۷۸	۴۰	۲۶	۳۵	۱۴۸	۱۹۰	۱۳۸	۱
خوزستان	۲۲۵	۱	۵	۱۲	۱۰۱	۶۶	۴۰	۰
زنجان	۴۴	۲	۴	۰	۶	۲۳	۸	۱
سمنان	۷۸	۱	۱	۶	۲۸	۳۴	۸	۰
سیستان و بلوچستان	۵۱	۰	۶	۰	۲۷	۱۵	۳	۰
فارس	۲۲۰	۲۳	۱۴	۱۶	۸۳	۵۸	۲۶	۰
قزوین	۸۳	۵	۳	۵	۲۳	۲۵	۲۱	۰
قم	۳۷	۳	۲	۳	۷	۲۰	۳	۰
کردستان	۷۵	۷	۱۵	۶	۱۹	۱۸	۷	۳
کرمان	۱۶۲	۷	۱۶	۱۹	۸۱	۲۶	۱۲	۰
کرمانشاه	۳۹	۱	۰	۲	۱۸	۹	۸	۱
کهگیلویه و بویراحمد	۱۱	۰	۰	۳	۲	۵	۰	۰
گلستان	۸۶	۱۲	۰	۶	۴۴	۵	۱۸	۰
گیلان	۲۵۲	۱۶	۴	۲۰	۹۷	۵۹	۴۰	۱۵
لرستان	۹۵	۶	۲	۵	۴۵	۳۲	۶	۰
مازندران	۲۰۲	۱۵	۸	۲۰	۷۶	۴۷	۳۶	۰
مرکزی	۱۲۸	۱۰	۹	۸	۴۵	۳۸	۱۵	۳
هرمزگان	۱۴۳	۱۶	۱۴	۰	۴۰	۶۱	۱۲	۰
همدان	۷۹	۶	۰	۱۳	۲۵	۲۸	۷	۰
یزد	۱۱۶	۱۲	۰	۳	۴۹	۱۹	۲۷	۵

انتخاب باربری و شرکت های حمل و نقل

با توجه به تعداد بسیار شرکت های حمل و نقل در کشور حدود ۴۰۰۰ شرکت حمل و نقل داخلی و ۷۰۰ شرکت حمل و نقل بین المللی که برخی از آنها دارای سابقه زیاد اما برخی تازه تاسیس هستند، لازم است چارچوبی مناسب برای انتخاب شریک حمل و نقلی فارغ از صنعتی که در آن فعال هستیم داشته باشیم.

 انتخاب یک شرکت حمل و نقل تخصصی و با کیفیت باعث می شود تولید کننده بتواند بر امور اصلی خود تمرکز نماید و کارهای جانبی وقت و هزینه بیشتری را از آنها نگیرد.