در تلاش برای اقتصادی بودن فعالیت کامیون داری، رانندگان طی چند سال گذشته تلاش جدی کرده اند تا کرایه های حمل و نقل را افزایش دهند. نرخ شاخص تن کیلومتر در اردیبهشت ۱۴۰۰ مبلغ ۳۱۳۶ ریال به ازای هر تن – کیلومتر اعلام شده است که نسبت به سال قبل ۳۱% رشد داشته است. این رقم در آبان سال ۱۳۹۹ معادل ۲۴۰۰ ریال به ازای هر تن – کیلومتر اعلام شده بود که نسبت به سال قبل ۷۱.۴ % رشد داشت و در مرداد سال ۱۳۹۸ معادل ۱۴۰۰ ریال اعلام شده بود.
معمولا واکنش صنعت به افزایش نرخ کرایه، افزایش هزینه های کالاها است. این یعنی با افزایش نرخ کرایه حمل به ظاهر مسئله اقتصادی کامیون داران حل می شود اما با گران تر شدن کالا ها مشکل اقتصادی مجدد ظاهر می شود. بنابراین علاوه بر افزایش نرخ کرایه ها بصورت سالانه بایستی راهکارهای افزایش درآمد کامیون داران و کاهش هزینه ها که مزایای بلند مدت داشته باشد دنبال شوند.
تحقیقات نشان می دهد اتلاف زمان های بیهوده عامل اصلی کاهش درآمد رانندگان و غیر اقتصادی شدن فعالیت در این صنعت است.
اتلاف وقت در مبادی بارگیری یا تخلیه بار، تشکیل صف ورود به انبار و محوطه کارخانجات، پایانه های مرزی و بنادر عامل کاهش راندمان در این صنعت است، ممکن است رانندگان برای مدت چندین ساعت منتظر ورود به محوطه یا حضور مسئول یا بازرس باشند یا در انتظار بارگیری یا تخلیه محموله باشند. در یک تحقیق مشخص شده است به طور متوسط رانندگان ۴۸ دقیقه بیشتر در یک بارگیری زنده نسبت به بار اندازهای سنتی وقت صرف می کنند. این یعنی اگر یک راننده به طور متوسط با سرعت ۸۰ کیلومتر در ساعت پیمایش نماید، این زمان معادل ۶۴ کیلومتر در روز است.
رانندگان از زمان و پولی که در نتیجه توقف و انتظار از دست می دهند آگاه هستند. در نظرسنجی های انجام شده رانندگان به طور مداوم زمان بین بارها را به عنوان یک مشکل ذکر می کنند.
وقتی به اعداد نگاه می کنید، شکایات آنها قابل درک است. اگر یک راننده ۶۰۰ میلیون تومان در سال درآمد داشته باشد، حدود ۳۰۰ هزار تومان در ساعت است. اگر حق توقف ۲۰۰ هزار تومان در ساعت باشد، راننده ۱۰۰ هزار تومان در ساعت که در هنگام رانندگی می توانست کسب درآمد کند را از دست می دهد.
کاهش درآمد رانندگان و همچنین خستگی و سرخوردگی ناشی از انتظارها، تأثیر منفی در بارگیری برخی بارها دارد. سطح تامین ناوگان پایین می تواند بر تجارت برخی بنگاه ها تاثیر منفی بگذارد.
اتوماسیون و تحلیل اطلاعات باعث بهبود فرآیندهای حمل و نقل می شوند.
شرکتها بایستی به دنبال یافتن و بهبود کارآیی لازم در بخش بارگیری و تخلیه باشند که به رانندگان کمک می کند تا زمان انتظار خود را کاهش دهند و بیشترین پیمایش مسافت با بار را داشته باشند. در واقع یعنی باید به دنبال راه هایی برای کاهش اتلاف وقت رانندگان باشند. بنابراین با رویکرد مبتنی بر اتوماسیون و تحلیل اطلاعات توصیه های زیر مطرح است:
۱- داده ها در مورد زمان ها و محل صرف آنها در فرآیندهای بارگیری جمع آوری گردد.
۲- از داده ها برای تاثیرگذاری بر رفتار بهتر سمت فرستنده و گیرنده استفاده گردد.
- در خصوص چگونگی حداکثر سازی کارآیی، مدیران و مسئولان را راهنمایی نمایید. به عنوان مثال از ابزارهایی مانند نوبت دهی اینترنتی انعطاف پذیر استفاده کنند یا روزهای ثابتی را برای ارسال محموله ها تعیین کنند یا برای تسریع در مراحل بارگیری تلاش کنند.
- برای صاحبان باری که انتظارات را برآورده می کنند، انگیزه ایجاد نمایید. به عنوان مثال اگر راننده بتواند بار را حمل کند و در طی ۹۰ دقیقه مبدا بارگیری را ترک کند، به فرستنده اطلاع دهید که از تخفیف برخوردار خواهند بود.
- صاحب بارهایی که انتظارات را برآورده نمی کنند را با شارژ کردن نرخ بالاتر جریمه کنید و سپس این افزایش را به راننده پرداخت کنید.
تحقیقات نشان می دهد با استفاده از شیوه های اتوماسیون حمل و نقلی الکترونیکی مانند اتوماسیون فرآیند بارگیری و نوبت دهی اینترنتی، تسریع در بارگیری و تخلیه، تأمین اسکان در محل و روشهای بارگیری روزآمد، رانندگان کامیون می توانند به طور بالقوه 50 هزار کیلومتر پیمایش بیشتری در سال بدست آورند که این یعنی حداقل ۱۰۰میلیون تومان افزایش درآمد بدون افزایش کرایه.
آموزش مشتریان
شرکتهای حمل و نقل اغلب احساس می کنند بین مشتریانی که خواهان نرخ حمل و نقل پایین تر هستند و رانندگانی که می خواهند کرایه بیشتری دریافت کنند گیر کرده اند. اما استفاده از نرم افزار مدیریت حمل و نقل می تواند مشکل را بدون اینکه امور شرکت حمل و نقل را تحت تاثیر قرار دهد حل کند. در نهایت روش های بهینه سازی درآمد راننده از طریق بهبود بهره وری، برای شرکت های حمل و نقل و صاحبان بار برای ایجاد یک همکاری طولانی مدت و استراتژیک ضروری است.
نمونه موردی
در یک نمونه موردی یک شرکت حمل و نقل که مشغول انتقال نفت خام از پالایشگاه ها به ایستگاه های پمپاژ بود، اطلاعات را بررسی کرد و متوجه شد که بزرگترین مسئله کارآیی که داشتند مدت توقف طولانی رانندگانی بود که منتظر ایستگاه های پمپاژ بودند.
متأسفانه، شرکت حمل و نقل احساس کرد که کاری انجام نشده است زیرا این مشتری ۷۰ درصد از فعالیتهای خود را تشکیل می دهد. مدیران شرکت را تشویق به گفتگو کرد و حداقل داده های زمان انتظار را به مشتری شرکت نفت خود ارائه دادند.
وقتی مسئولین شرکت نفت اطلاعات را دیدند ابتدا معتقد بودند که زمانهای انتظار دقیق نیست و می خواستند خودشان داده ها را آزمایش کنند و در ۱۰ بدترین ۲۳ ایستگاه پمپاژ ، تحقیقات زمان انتظار را انجام دادند.
ده روز بعد، شرکت نفت به شرکت حمل و نقل گفت: حق با شما بوده و این شرایط را قبول کردند. در نتیجه، شرکت نفت ابتکار عمل را برای تهیه پمپ های اضافی در دست گرفت و توسعه استفاده از فناوری اطلاعات را برای بهبود فرآیندهای خود و تقویت دقت و کارآیی الزام کرد.
این مثال نشان می دهد در اغلب شرایط، تنها کاری که باید صورت گیرد آموزش فرستنده و گیرنده در خصوص روش بهبود امور می باشد.
اگر صاحبان کالا اعم از کارخانجات و بازرگانان می خواهند در محیط نوین کسب و کار، به فعالیت خود ادامه دهند، لازم است تمام گزینه ها برای افزایش بهره وری را دنبال کنند. استفاده از سامانه های مدیریت لجستیک یکپارچه و تحلیل داده ها برای کشف راه های بهینه سازی بهره وری و ارائه راه حل های پایدار، نه تنها باعث افزایش درآمد رانندگان بدون افزایش کرایه می شود بلکه منافع تولید کننده، فرستند، گیرنده و منافع رانندگان و شرکت های حمل و نقل را نیز برای یک همکاری بلند مدت و سودآور تضمین خواهد نمود.
منبع: http://www.truckdriverretention.com/2015/10/how-to-improve-driver-revenue-without-increasing-pay/
