کامیون و انواع آن

کامیون یکی از معروف‌ترین و مهم‌ترین باربرهایی است که نقش مهمی در صنایع مختلف به خصوص صنعت باربری و حمل و نقل بازی می‌کند.

این وسیله باعث امرار معاش و کارآفرینی خیلی از افراد شده و از این رو حتی خرید کامیون کارکرده هم اهمیت بالایی دارد.

 ظرفیت کامیون ها به نسبت یکدیگر متفاوت است، ظرفیت آنها از شش تا چهل تن و یا به بالا میرسد.

این ماشین آلات بخش عمده حمل نقل زمینی هر کشور را بصورت داخلی و بین المللی بر عهده دارند.

انواع دسته‌بندی کامیون

کامیون ها دارای انواع گوناگونی هستند و براساس قدرت، حجم میزان بار حمل شده ، نوع و تعداد چرخ، و روش تخلیه و … دسته بندی میشوند.

بر اساس محور و وزن

کامیونت (خاور): کامیون‌هایی کوچک و کمی بزرگتر از وانت که دارای دومحور و شش چرخ هستند، می‌توان گفت میزان بارگیری آن‌ها از سه تا هشت تن است.

تک: کامیون‌هایی با دو محور و شش چرخ که به‌طور میانگین ۱۰ تن بار مجاز حمل می‌کنند.

جفت: کامیون‌هایی با سه محور و معمولاً ده چرخ (نمونه‌های هشت چرخ هم موجود است). جفت‌های کمپرسی معمولاً ۶×۴ هستند ولی باری‌ها اکثراً ۶×۲ بوده و می‌توانند دارای محور سوم بالا رونده باشند، به‌طور میانگین ۱۵ تن ظرفیت حمل بار مجاز آن‌هاست.

کشنده/تریلی: که در اصطلاح عمومی به آن هجده چرخ نیز گفته می‌شود (تریلی‌های هجده چرخ معمولاً برای کمپرسی و کفی استفاده می‌شود).

تریلی‌ها کامیون‌های دو قسمتی هستند یعنی قسمت بارگیر آن‌ها (تریلر) با یک مفصل (ریش) به کله وصل می‌شود.

این دسته از کامیون‌ها برای بارهای حجیم و سنگین تر استفاده می‌شوند.

لازم است ذکر شود که تریلی‌ها هم در دو نوع تک و جفت وجود دارند (نمونه‌هایی با محورهای بیشتر نیز موجود است). وزن مجاز آنها بسته به نوع تریلر و محورهای آن بین ۳۴ تا ۴۴ تن متغیر است.

کمر شکن: کمر شکن هم زیر مجموعه ای از تریلی است با این تفاوت که تریلر آن قویتر و دارای حالتی خاص است که که از ان برای ترابری بارهای سنگین‌تر و ماشین‌آلات راه‌سازی استفاده می‌شود.

بوژی کش: بوژی کش‌ها جفت با تعداد محورهای بالاتر هستند. از آن‌ها برای جابجایی محموله‌های فوق سنگین (صد تن یا بیشتر) و ترافیکی مثل ترانس‌های بسیار بزرگ استفاده می‌شود.

آن‌ها معمولاً تنهایی حرکت نمی‌کنند و حتی‌الامکان وارد شهرها نمی‌شوند و از بیراهه‌ها و خاکی‌ها عبور می‌کنند.

تریلر آن‌ها محورهای زیادی دارد و می‌توانند بیش از صد چرخ داشته باشند اینان قطارهای جاده‌ای هستند.

بر اساس کاربری

کامیون کفی : این کامیون ها قسمت بار آنها دیواره ندارد، و حمل بار های دارای پالت و بسته بندی، آهن الات سنگین، و در برخی موارد جابه جایی ماشین آلات عمرانی و راه سازی را بر عهده دارند.

مطالب مرتبط : نکات کلی برای نگهداری تایر کامیون

کامیون تیغه دار : این مدل ها نزدیک به مدل های کفی هستند با این تفاوت که قسمت بار آنها توسط یک تیغه سراسری به دو نیمه تقسیم شده است.

کامیون لبه دار : این مدل کامیون ها حد اکثر دیواره قسمت بار آنها هشتاد سانتی متر است.

کامیون اتاق دار : این کامیون ها به مدل های لبه دار نزدیک هستند با این تفاوت که ارتفاع دیواره اتاق بار آنها از که به یک و نیم متر میرسد.

کامیون مسقف : این مدل کامیون ها قسمت بار آنها بصورت سر پوشیده و محفظه دار است.

کامیون یخچالدار : همان مدل مسقف است فقط با این تفاوت که قسمت اتاق بار آنها دارای تجهیزات سرد کننده است.

کامیون مخلوط‌کن (میکسر): کامیونی که قسمت بار آن به صورت مخزن بسته و دارای دستگاه مخلوط کن باشد. این نوع کامیون برای مخلوط و میکس کردن مواد تشکیل دهنده بتون و حمل آن به محل مصرف استفاده می‌شود. این کامیون دارای یک مخزن گردان می‌باشد تا بتون تا رسیدن به مقصد سفت و خشک نشود.

کامیون بونکر (مخزنی) : این مدل ها دارای اتاق پوشیده است که جهت حمل بار های فله مانند سیمان از آنها استفاده میشود.

کامیون کمپرسی : کامیون اتاق داری که تخلیه بار آن به وسیله دستگاه کمپرس انجام می‌شود.

کشنده : وسیله نقلیه ای است که حمل و جابه جایی بسیاری از انواع اتاق بار، کانکس، ترانزیت و غیره.. را بر عهده دارد.

کامیونت

این دسته از خودروهای سنگین عموماً نیاز به گواهینامه رانندگی بالای پایه دوم دارندو به دو صورت زیر وجود دارد:

1. خودروی ون باربری: وسیله نقلیه موتوری باری است که اتاق راننده و اتاق بار به صورت دو محفظه جداگانه و بر روی یک شاسی باشد و مجموع وزن وسیله نقلیه و ظرفیت حمل بار آن از ۳٫۵ تن تا کمتر از ۵ تن است.
2. لوری(خاور): وسیله نقلیه موتوری باری است که اتاق راننده و اتاق بار به صورت دو محفظه جداگانه و بر روی یک شاسی باشد و مجموع وزن وسیله نقلیه و ظرفیت حمل بار آن از ۵ تن تا کمتر از ۶ تن است.